پرواز انقلابی...

قبل از پیروزی انقلاب در پایگاه اصفهان در سمت فرمانده گردان«f-14»خدمت می کردم.در آن زمان عباس به عنوان یکی از خلبانان شکاری،جزء گردان ما بود.در میان خلبانان،من بیش از همه به عباس نزدیک بودم.شاید دلیل این نزدیکی فضیلتها و تقوایی بود که درمحیط فاسد آن روز در وجود او بود و این ویژگی عباس،او را درنظر من یک شخصیت دوست داشتنی جلوه می داد.  
یک روز از ستاد فرماندهی دستور داده شد تا دو دسته 15 فروندی هواپیمای«f-14»در یک مانور هوایی به مناسبت روز 24 اسفند شرکت کنند.من به عنوان فرمانده گردان هماهنگیهای لازم را انجام دادم و در روز مقرر به پرواز در آمدیم.فرمانده دسته ی اول من بودم و عباس هم در دسته ی من پرواز می کرد.باید بگویم رژه در حضور شاه برگزار می شد.
از شروع پرواز چند دقیقه ای می گذشت و ما در حال نزدیک شدن به فضای جایگاه بودیم.آرایش هواپیماها از قبل هماهنگ شده بود و چشمان حاضران و خبرنگاران در جایگاه در انتظار مانور ما بر فراز جایگاه بودند که ناگهان صدای عباس در رادیو پیچید.او گفت:
-من در وضع عادی نیستم.نمی توانم دسته را همراهی کنم.
مضطربانه پرسیدم:
-چه مشکلی پیش آمده؟
گفت:
-سیستم هیدرولیک هواپیما از کار افتاده است.می خواهم از دسته جدا شوم و باید به برج مراقبت اعلام وضعیت اضطراری کنم.
من فقط گفتم:
-شنیدم تمام.
در این لحظه عباس از دسته جدا شد.مانوری کرد و در جهت مخالف دسته های پروازی،به سمت باند رفت.آن لحظه آرایش هواپیماها در هم ریخت و باعث در هم پاشیدن مراسم شد،پس از انجام پرواز به پایگاه برگشتیم.یک پرسش ذهن مرا به خود مشغول کرده بود که باتوجه به اینکه سیستم هیدرولیک در جنگنده «f-14»دوبله است،چراعباس از سیستم دوم استفاده نکرده است
...
چند روز بعد،هنگام خروج از اتاق عملیات،عباس را دیدم.او را درحالی که به من ادای احترام می کرد،نگاهش به نگاه من دوخته شده بود.هیچ نگفت،ولی در عمق چشمانش خواندم که می گفت:«متشکرم».
بعدها حدسم به یقین تبدیل شد و دانستم در آن روز نمی خواست رژه انجام شود و درحقیقت عمل او در آن روز یک حرکت انقلابی وپروازش یک پرواز انقلابی بود.

راوی:«تیمسار خلبان حبیب صادقپور»
منبع:پرواز تا بی نهایت