عسل معجزه آسا...

عسل هدیه ی ارزشمند الهی است که درقرآن کریم از آن به عنوان ماده ای که شفای مردم در آن است(فیه شفاء للناس)یاد شده واز قرن ها پیش به عنوان عالی ترین ومقوی ترین غذاها و داروی شفابخش اکثر بیماری ها در تمام ملل به کار رفته است.  
عسل از2/38%فروکتوز،0/31%گلوکز،1/17%آب،7/2%مالتوز،5/2%کربوهیدرات و5/1%تا6%ساکاروز و5%تا7%املاح معدنی،ویتامین وآنزیم تشکیل می شود.
برحسب اینکه عسل از چه گلی تهیه شده باشد از رنگ،ترکیبات واثرات درمانی متفاوتی برخوردار است.
یک کیلوگرم عسل3250کالری حرارت وانرژی می دهد.عسل به هضم غذا بیشترین کمک را می کند که علت آن دارا بودن آمیلاز،اینوتاز،کاتالاز وپرامسیداز است.عسل همچنین از ویتامین هتی بسیار،از جملهB6،B5،B2،نیاسین،پیریدوکسین و ویتامین های A،E،K،Cبرخوردار است.
1)عسل موجب پیشگیری از پوسیدگی دندان می شود(درمصرف روزانه70 گرم)،

2)برای رشد استخوانها وتقویت لثه بسیار سودمند است.عسل وزن کودکان را اقزایش می دهد(البته به دلیل احتمال ایجاد حساسیت در کودکان زیر 2سال نباید مصرف شود)،

3)موجب درمان زخم های پوستی مزمن ومتوقف کردن رشد میکروب های پوست وتغذیه اعصاب می شود.

4)عسل برای درمان زخم های عفونی بهتر از ساولن عمل می کند واثر کاندیدایی وضد تریکوفیتون منتاگروفیتیس دارد و

5)دردرمان عفونت  های پوستی ناشی از این دوبسیار موثر است و

6) تورم زخم را کاهش می دهد.عسل برای درمان صل،التهاب ریه،آسم،ذات الریه،انواع زخم ها والتهاب قرنیه،سوزش چشم،بیماری های زنان وزایمان،بیماری های قلبی،کلیوی و اعصاب نقش کمکی بسازیی دارد و نیز گلبول های قرمز وهموگلوبین را افزایش می دهد و خاصیت ضد خونریزی دارد.


وَأَوْحَى رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یعْرِشُونَ(النحل/68)

و پروردگار تو به زنبور عسل «وحی» (و الهام غریزی) نمود که: «از کوه‌ها و درختان و داربستهایی که مردم می‌سازند، خانه‌هایی برگزین!

ثُمَّ کُلِی مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا یخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیةً لِقَوْمٍ یتَفَکَّرُونَ(النحل/69)
سپس از تمام ثمرات (و شیره گلها) بخور و راه‌هایی را که پروردگارت برای تو تعیین کرده است، براحتی بپیما! «از درون شکم آنها، نوشیدنی با رنگهای مختلف خارج می‌شود که در آن، شفا برای مردم است؛ به یقین در این امر، نشانه روشنی است برای جمعیتی که می‌اندیشند.